امسال روز جهانی صنایع دستی در حالی از راه رسید که فروش مهمترین محصول دست هنرمندان گمنام ایران، فرش بیش از ۹۷ درصد کاهش یافته است. آن هم در شرایطی که طی ۲۰ سال گذشته بیش از ۷ میلیون نفر از طریق این هنر زیبای ایرانی در کشور امرار معاش می کردند. چرا فروش این هنر منحصر به فرد در بازارهای بینالمللی با چالش مواجه شد؟ آیا برای برون رفت از این بحران راه چارهای وجود دارد؟