ریسمان – سهشنبه ۱۶ شهریور ماه ۱۴۰۰، شماری از معلمان و دانش آموزان رشته فلسفه، با انتشار بیانیهای ضمن اعتراض به اخراج بیژن عبدالکریمی، دانشیار گروه فلسفه دانشگاه آزاد واحد تهران شمال، این اقدام را نقض آشکار آزادی بیان در دانشگاه دانسته و خواستار لغو حکم اخراج وی شدند.
متن کامل این بیانیه به شرح زیر است:
ما جمعی از معلمان و دانشآموزان فلسفه، به عنوان وظیفه دانشگاهی و مدنی خود، خواستار آنیم که حکم تأسفبار محرومیت دکتر بیژن عبدالکریمی، استاد فلسفه، از ادامه خدمت دانشگاهی لغو شود.
به باور ما، فارغ از شخصیت علمی و عمومی دکتر عبدالکریمی و دیدگاههای او، این حکم نقض آشکار آزادی دانشگاهی است.
در جهان جدید، آزادی دانشگاهی از ارکان نظم اجتماعی است، قاعدهای که طبق آن فرد دانشگاهی علیالاصول اجازه و مصونیت به چالش کشیدن دیدگاههای پذیرفتهشده و رایج را دارد و میتواند دیدگاههایی مناقشهبرانگیز در حوزه کار خود عرضه کند. آزادی ابراز عقیده در محیط علمی در تاریخ ما نیز ریشه دارد و از سنتهای دیرینه در حوزههای علمیه و حلقههای تدریس، حتی بر سر موضوعاتی مانند وجود باری، بوده است. بر این اساس، ارباب قدرت نهتنها حق اعمال فشار بهمنظور اثرگذاری بر محتوای سخن فرد دانشگاهی را ندارند، بلکه باید فضا را برای تبادل افکار و نظرات در محیطهای علمی فراهم آورند تا مناقشههای علمی در محیطهای طبیعی خود، و نه با دخالت عناصر اثرگذار بیرونی، حل و فصل شوند.
فیلسوفان به تأسی از پدر معنوی خود سقراط، خرمگسانی برای برهمزدن چرت خوابآلودگاناند، تا آنجا که اهل شهر را با به پرسش کشیدن مسلمترین مسلمات از کوره به در کنند. امروز هم در نظامهای دانشگاهی، رشتهای که در آن طرح پرسش از فراهم آوردن پاسخ ارزشمندتر است همان فلسفه است، و ارباب قدرت باید بدانند که میان کارآمدی دولتها و میزان پذیرندگی و رواداری آنان در قبال اهل علم، بهویژه فیلسوفان که کارشان نقادی و تحقیر حماقت است، تناظری وجود دارد.
بنابراین ملاحظات ما جمعی از معلمان و دانشآموزان فلسفه، به عنوان وظیفه دانشگاهی و مدنی خود، خواستار آنیم که حکم تأسفبار محرومیت دکتر بیژن عبدالکریمی استاد فلسفه از ادامه خدمت دانشگاهی لغو شود. به باور ما فارغ از شخصیت علمی و عمومی دکتر عبدالکریمی و دیدگاههای او، این حکم نقض آشکار آزادی دانشگاهی است. نظام حکمرانی وظیفهای جز فراهم آوردن زمینه تضارب آرا ندارد و خود در مقام داور مسابقه نباید به نفع یکی از طرفین اختلافنظرهای علمی به صحنه وارد شود. بیتردید رواج چنین مداخلههایی، که متأسفانه مسبوق به سوابقی نیز هست، به رشته فلسفه و شخصی خاص محدود نخواهد شد و تضعیف نهاد شکننده علم را در کشور ما در پی خواهد داشت.
اسامی امضا کنندگان:
محمدمهدی اردبیلی، ابراهیم آزادگان، محسن آزموده، مهدی آزموده، ایمان آقابابایی، موسی اکرمی، حسن امیری آرا، حسین ایزدی، طاها بخشی نژاد، کاوه بهبهانی، رحمان بوذری، بهمن پازوکی، هومن پناهنده، یاسر پوراسماعیل، امین پوررستمی، غزاله حجتی، مالک حسینی، سید مسعود حسینی، بردیا حیدری، امیرحسین خداپرست، مریم خدادادی، حسین دباغ، سروش دباغ، فرید درفشی، میلاد روشنی پایان، نجمه زارع، سید مسعود زمانی، احسان شریعتی، حسین شیخرضایی، اسکندر صالحی، مسعود صادقی، نگار صبوری، ابوطالب صفدری، پرویز ضیاءشهابینوید عابدینی، بابک عباسی، مسعود علیا، مقصود فراستخواه، اسدالله فلاحی، ندا قطرویی، امیراحسان کرباسیزاده، علی کربلایی، مهدی کمالی، رضا کوهکن، امیر مازیار، سیده زهرا مبلغ، روژین مازوجی، علیرضا محقق، میثم محمدامینی، فرشاد مزدرانی، علی مسعودی، حسین مصباحیان، مصطفی ملکیان، علی ناظمی، میلاد نوری، محمود مقدسی، سید حسین موسویان، سید نصرالله موسویان، شهاب وصالی، رضا یعقوبی، سعید یوسفی